Amai zeg, vandaag de schrik van mijn leven gehad. Ik reed braafjes op de Romeinse weg (weg die Djerba met het vasteland verbindt) terug richting Djerba. Voor mij reed er een camion en dat zou ook zo blijven, want die weg heeft nogal veel bochten en bovendien reed die man de hele tijd links en dan weer rechts. En ineens was er een boem, een schok, veel rook en een heel erg geschrokken Jetairhosteske. Toen alle rook verdwenen was, zag ik dat de vrachtwagen een klapband had gehad. Gelukkig is die niet beginnen slingeren ofzo. Hij heeft zich rustig langs de kant kunnen zetten. Ik ben ook maar gestopt want er zat een zwarte vlek op de ruit en ik dacht dat ik ook iets op het dak had horen vallen. Aan de auto was er niks aan, enkel de zwarte vlek op de voorruit van een stuk band dat tegen mijn venster gevlogen moet zijn en daarna waarschijnlijk nog eens op mijn dak beland is. Gelukkig reed die man zo gevaarlijk dat ik genoeg afstand had gelaten, zo ben ik er met de schrik vanaf gekomen. Ge ziet, een mens moet echt ni tot Sousse rijden om iets mee te maken. Tot zover mijn avonturen van vandaag.
Laat nog wat sneeuw voor mij liggen he.
See you all soon!
zondag 23 november 2008
vrijdag 21 november 2008
Hallo
Hier ben ik nog eens. Ik ben zo eens snel over en weer geweest naar Sousse. Het was vooral ver rijden en maar kort ter plaatse, maar het deed deugd om zo eens iets anders te zien dan Djerba. Ik denk niet dat ik er te lang zou willen zitten, maar het was een leuke afwisseling. Na al die tijd hier op Djerba heb ik nog eens gebouwen gezien die hoger komen dan de toren van een moskee. Hier op Djerba mogen de hotels namelijk maar 2 verdiepingen tellen en in Sousse kan je blijkbaar zo hoog bouwen als je maar wil. Het is er wel groot en druk en heeft echt heel Europese dingen die je hier op Djerba niet vind. Bijvoorbeeld heel moderne cafés in lounge-stijl, grote supermarkten, deftige kledingwinkels, een deftige speelgoedwinkel... Dingen die bij ons eigelijk heel normaal zijn, maar die ondertussen voor mij toch al iets speciaals zijn geworden. Ge ziet het, ik ga nog aanpassingsproblemen hebben binnenkort.
Zo, ik moet ervandoor want ben afhankelijk van mijn collega om thuis te geraken.
Dikke kus voor jullie allemaal
Katrijn
Hier ben ik nog eens. Ik ben zo eens snel over en weer geweest naar Sousse. Het was vooral ver rijden en maar kort ter plaatse, maar het deed deugd om zo eens iets anders te zien dan Djerba. Ik denk niet dat ik er te lang zou willen zitten, maar het was een leuke afwisseling. Na al die tijd hier op Djerba heb ik nog eens gebouwen gezien die hoger komen dan de toren van een moskee. Hier op Djerba mogen de hotels namelijk maar 2 verdiepingen tellen en in Sousse kan je blijkbaar zo hoog bouwen als je maar wil. Het is er wel groot en druk en heeft echt heel Europese dingen die je hier op Djerba niet vind. Bijvoorbeeld heel moderne cafés in lounge-stijl, grote supermarkten, deftige kledingwinkels, een deftige speelgoedwinkel... Dingen die bij ons eigelijk heel normaal zijn, maar die ondertussen voor mij toch al iets speciaals zijn geworden. Ge ziet het, ik ga nog aanpassingsproblemen hebben binnenkort.
Zo, ik moet ervandoor want ben afhankelijk van mijn collega om thuis te geraken.
Dikke kus voor jullie allemaal
Katrijn
zondag 16 november 2008
Nog een goei 3 weken
En om helemaal juist te zijn: nog 3 weken en 2 dagen. En dan zit het er hier op.
Ik zal blij zijn terug te komen, al zal het met gemengde gevoelens zijn.
Ondertussen ben ik van hotelzone veranderd. Ik heb dus al afscheid genomen van mijn eigen vertrouwde hotels. Dat was soms al moeilijk. Nu doe ik de hotels in de verre zone: de laatste hotels op Djerba en enkele hotels in Zarzis. Zarzis bevind zich op een uur rijden van waar ik woon. Maar ik doe dat wel graag zo een uurke bollen, uit volle borst meekwelen met de muziek die veel te hard staat. Dan ben ik tenminste wakker tegen dat ik toekom in mijn eerste hotel. En na het laatste hotel heb ik dan weer wat tijd om wat te bekomen voor ik op kantoor aankom.
Het nadeel is nu wel dat ik nog 2 weken werk in hotels die ik eigelijk ni zo goe ken.
Ondertussen zijn er al 2 van mijn collega's weer teruggekeerd naar België. Patricia, mijn chief, zit nu ook voor een week in België. Het begint hier zo stilaan leeg aan te voelen. Gelukkig heb ik hier genoeg mensen leren kennen ondertussen. Gisteren hebben we tot een stuk in de nacht singstar (karaoké-achtig spel op playstation) gespeeld. Geweldig! En vooral als ge ineens een duits liedje moet zingen dat geen mens kent (behalve de zwitsers in het gezelschap dan)
Het is hier ook koud geworden. Overdag in het zonneke is het goed, maar in huis en 's nachts is het vreselijk koud. Ik zit 's avonds met winterkleren en een deken voor de tv want ik heb dus geen verwarming. Meestal zit ik dus wel ergens anders 's avonds: in één of andere bar of discotheek van een hotel of bij andere mensen thuis waar ze wel iets van verwarming hebben. Overdag zijn de bezigheden ook anders geworden dan voorheen aangezien de zee en de zwembaden te koud zijn geworden, al lijkt dat voor de klanten ni zo te zijn.
Zo, ik ga jullie maar weer eens laten. Ik ga een warm baddeke nemen en iets eten dat klinkt als merget batata. Sjahia taiba en tot de volgende!
Ik zal blij zijn terug te komen, al zal het met gemengde gevoelens zijn.
Ondertussen ben ik van hotelzone veranderd. Ik heb dus al afscheid genomen van mijn eigen vertrouwde hotels. Dat was soms al moeilijk. Nu doe ik de hotels in de verre zone: de laatste hotels op Djerba en enkele hotels in Zarzis. Zarzis bevind zich op een uur rijden van waar ik woon. Maar ik doe dat wel graag zo een uurke bollen, uit volle borst meekwelen met de muziek die veel te hard staat. Dan ben ik tenminste wakker tegen dat ik toekom in mijn eerste hotel. En na het laatste hotel heb ik dan weer wat tijd om wat te bekomen voor ik op kantoor aankom.
Het nadeel is nu wel dat ik nog 2 weken werk in hotels die ik eigelijk ni zo goe ken.
Ondertussen zijn er al 2 van mijn collega's weer teruggekeerd naar België. Patricia, mijn chief, zit nu ook voor een week in België. Het begint hier zo stilaan leeg aan te voelen. Gelukkig heb ik hier genoeg mensen leren kennen ondertussen. Gisteren hebben we tot een stuk in de nacht singstar (karaoké-achtig spel op playstation) gespeeld. Geweldig! En vooral als ge ineens een duits liedje moet zingen dat geen mens kent (behalve de zwitsers in het gezelschap dan)
Het is hier ook koud geworden. Overdag in het zonneke is het goed, maar in huis en 's nachts is het vreselijk koud. Ik zit 's avonds met winterkleren en een deken voor de tv want ik heb dus geen verwarming. Meestal zit ik dus wel ergens anders 's avonds: in één of andere bar of discotheek van een hotel of bij andere mensen thuis waar ze wel iets van verwarming hebben. Overdag zijn de bezigheden ook anders geworden dan voorheen aangezien de zee en de zwembaden te koud zijn geworden, al lijkt dat voor de klanten ni zo te zijn.
Zo, ik ga jullie maar weer eens laten. Ik ga een warm baddeke nemen en iets eten dat klinkt als merget batata. Sjahia taiba en tot de volgende!
dinsdag 14 oktober 2008
Shame on me
Hallo allemaal!
Na de vele berichten met commentaar dat ik nog dringend eens iets van mij moet laten horen, ben ik er weer. Ik ben zeer beschaamd om te merken dat het al 2 maand geleden is dat ik nog iets op deze blog gezet heb. Hopelijk zijn er nu nog mensen die dit nog lezen.
Het is ongelooflijk, maar het is net of het is nog zomervakantie. De mensen blijven maar op verlof komen. Het is hier zowaar nog drukker dan in de zomer. Alle vliegtuigen vol zodat we soms geen plaats meer vinden voor mensen die om één of andere dringende reden naar huis moeten. Alle hotels vol en dat is vervelend als je mensen van hotel wil veranderen of van kamer.
We hebben hier onlangs bijna 2 weken slecht weer gehad: regen, wind, kou en zelfs dikke hagelbollen hebben we gezien. Wat de regen betreft, dat was wel eens leuk. Ik zou het zelf nooit geloofd hebben, maar ooit ga je die regen toch wel eens missen. Ik was zo blij dat ik regen zag dat ik direct naar buiten ben gegaan. De mensen vonden dat wel geestig percies. Maar na enkele dagen had ik er ook weer snel genoeg van. Maar nu doet het zonneke weer zijn uiterste best en zitten we hier weer met een goeie 30 graden en warmer.
Toch zal ik blij zijn jullie weer allemaal eens terug te zien. Ik wilde het nog een beetje geheim houden, maar ik heb t vandaag toch al aan enkele mensen verklapt, dus zal ik het maar ineens officieel maken. Het is bekend wanneer ik weer naar huis kom. Hou u vast want vanaf 10 december kom ik Mechelen weer onveilig maken. Allé ja, misschien dat ik wat meer tijd zal nodig hebben om in vorm te geraken. Ten eerste land ik om 2u35. En ten tweede hoor ik van "anciens" dat je na zo'n seizoen toch weer even op je plooi moet komen. Maar da zien we dan wel. De rappen onder ons hebben al lang geteld en weten dat het nog maar 8 weekjes duurt eer ik daar ben.
Kort, maar ik kon het niet langer verzwijgen. Ondanks dat ik hier graag ben, kijk ik er toch naar uit om weer eens thuis te zijn bij mijn vriendjes en familie. Ik blijf ook de hele winter thuis, dus hebben we tijd om weer bij te praten, pintjes te gaan drinken, te gaan kwissen, ...
Dan laat ik het hierbij, want ik heb vandaag al tijd genoeg verscheten. Af en toe moet er nog gewerkt worden.
Dikke knuffels
Na de vele berichten met commentaar dat ik nog dringend eens iets van mij moet laten horen, ben ik er weer. Ik ben zeer beschaamd om te merken dat het al 2 maand geleden is dat ik nog iets op deze blog gezet heb. Hopelijk zijn er nu nog mensen die dit nog lezen.
Het is ongelooflijk, maar het is net of het is nog zomervakantie. De mensen blijven maar op verlof komen. Het is hier zowaar nog drukker dan in de zomer. Alle vliegtuigen vol zodat we soms geen plaats meer vinden voor mensen die om één of andere dringende reden naar huis moeten. Alle hotels vol en dat is vervelend als je mensen van hotel wil veranderen of van kamer.
We hebben hier onlangs bijna 2 weken slecht weer gehad: regen, wind, kou en zelfs dikke hagelbollen hebben we gezien. Wat de regen betreft, dat was wel eens leuk. Ik zou het zelf nooit geloofd hebben, maar ooit ga je die regen toch wel eens missen. Ik was zo blij dat ik regen zag dat ik direct naar buiten ben gegaan. De mensen vonden dat wel geestig percies. Maar na enkele dagen had ik er ook weer snel genoeg van. Maar nu doet het zonneke weer zijn uiterste best en zitten we hier weer met een goeie 30 graden en warmer.
Toch zal ik blij zijn jullie weer allemaal eens terug te zien. Ik wilde het nog een beetje geheim houden, maar ik heb t vandaag toch al aan enkele mensen verklapt, dus zal ik het maar ineens officieel maken. Het is bekend wanneer ik weer naar huis kom. Hou u vast want vanaf 10 december kom ik Mechelen weer onveilig maken. Allé ja, misschien dat ik wat meer tijd zal nodig hebben om in vorm te geraken. Ten eerste land ik om 2u35. En ten tweede hoor ik van "anciens" dat je na zo'n seizoen toch weer even op je plooi moet komen. Maar da zien we dan wel. De rappen onder ons hebben al lang geteld en weten dat het nog maar 8 weekjes duurt eer ik daar ben.
Kort, maar ik kon het niet langer verzwijgen. Ondanks dat ik hier graag ben, kijk ik er toch naar uit om weer eens thuis te zijn bij mijn vriendjes en familie. Ik blijf ook de hele winter thuis, dus hebben we tijd om weer bij te praten, pintjes te gaan drinken, te gaan kwissen, ...
Dan laat ik het hierbij, want ik heb vandaag al tijd genoeg verscheten. Af en toe moet er nog gewerkt worden.
Dikke knuffels
zondag 20 juli 2008
Nachtelijk berichtje
Hallo!
Aangezien ik net vernomen heb dat de nachtvlucht met een uur vertraging zal aankomen, heb ik maar besloten mijn tijd een beetje te spenderen om nog eens een bericht te plaatsen op mijn blog.
De laatste dagen zijn erg zwaar geweest. En voor de moment heb ik veel moeite om te bewegen. We zijn gisteren de excursie jetski eens gaan uittesten. Geweldig plezant, maar de volgende dag zijde wel wat stijf. En ze zeggen toch altij dat de 2de dag de ergste is he. Da belooft voor morgen: goe stijf en ni veel geslapen wegens vluchtvertraging. Dat zullen mooie info-meetings worden. Als ik al deftig in en uit de auto gekropen geraak tenminste.
Ma genoeg geklaagd, daarvoor is het hier te goe. Het is hier ondertussen echt beginnen leven: stranddiscotheken rijzen als paddestoelen uit de lucht, overal worden speciale avonden georganiseerd, restaurants aan de zee zitten boordevol, ... Er is zelfs ne kermis in de haven. Alles valt er wel bijna uiteen, maar er is ne kermis.
Ondertussen laten we de klokken nog maar eens luiden, gaan we naarstig op zoek naar kilo's rijst en zijn we op duivenjacht, want Cindy, een collegaatje, heeft een huwelijksaanzoek gekregen van haar vriend. Gelukkig voor hem is hij ni voor niks neergeknield en kreeg hij een zeer enthousiaste "Yes, I do" en er prijkt nu dus een verlovingsring aan haar vinger. Jammer dat de party pas voor volgend jaar gepland is.
Allé, ik ga maar eens stilaan afsluiten, die vlucht moest toch eens wat vroeger te laat toekomen ...
Groetjes!
Aangezien ik net vernomen heb dat de nachtvlucht met een uur vertraging zal aankomen, heb ik maar besloten mijn tijd een beetje te spenderen om nog eens een bericht te plaatsen op mijn blog.
De laatste dagen zijn erg zwaar geweest. En voor de moment heb ik veel moeite om te bewegen. We zijn gisteren de excursie jetski eens gaan uittesten. Geweldig plezant, maar de volgende dag zijde wel wat stijf. En ze zeggen toch altij dat de 2de dag de ergste is he. Da belooft voor morgen: goe stijf en ni veel geslapen wegens vluchtvertraging. Dat zullen mooie info-meetings worden. Als ik al deftig in en uit de auto gekropen geraak tenminste.
Ma genoeg geklaagd, daarvoor is het hier te goe. Het is hier ondertussen echt beginnen leven: stranddiscotheken rijzen als paddestoelen uit de lucht, overal worden speciale avonden georganiseerd, restaurants aan de zee zitten boordevol, ... Er is zelfs ne kermis in de haven. Alles valt er wel bijna uiteen, maar er is ne kermis.
Ondertussen laten we de klokken nog maar eens luiden, gaan we naarstig op zoek naar kilo's rijst en zijn we op duivenjacht, want Cindy, een collegaatje, heeft een huwelijksaanzoek gekregen van haar vriend. Gelukkig voor hem is hij ni voor niks neergeknield en kreeg hij een zeer enthousiaste "Yes, I do" en er prijkt nu dus een verlovingsring aan haar vinger. Jammer dat de party pas voor volgend jaar gepland is.
Allé, ik ga maar eens stilaan afsluiten, die vlucht moest toch eens wat vroeger te laat toekomen ...
Groetjes!
woensdag 2 juli 2008
Bezoek!
Hallo allemaal,
Voor er weer een maand voorbij is zal ik nog maar eens iets van mij laten horen.
Het gewone leventje is hier eventjes doorbroken door bezoek uit België. Mijn ouders zijn mij komen bezoeken samen met mijn zus Hilde en mijn petekindje Nele.
Dat doet goed om zo nog eens wat tijd met hen door te brengen. Helaas is het bij "wat tijd" gebleven aangezien ik wel nog moest werken ook. Met hen is een hele valies vol lekkers toegekomen. Blijkbaar heeft de valies de terugreis niet goed overleefd, maar het belangrijkste is dat ze goed is toegekomen hier. Stel u voor dat al dat lekkers niet was toegekomen. Echte Côte d'Or chocolade (genoeg voor een heel leger, maar ongelooflijk lekker), palmkes, martini, siroop, kinnekessuiker, ballekes in tomatensaus, ... Behalve eten zat er ook nog wat bezigheidstherapie in die valies: boeken, cd's (ben mijn muziek ondertussen zowat beu gehoord), dvd's (das eens wat anders dan in-het-frans-gedubde films), ...
Ondertussen zijn ze weer naar huis vertrokken en gaat hier het leven weer zijn gewone gangetje. Al wordt het nu stilaan wel drukker en blijft de temperatuur hier maar stijgen. Lekker warm dus hier.
Er zijn ook heel wat foto's getrokken terwijl de familie hier was, waaronder ook foto's van mij in uniform en foto's van mijn fiatje. Ik wil ze jullie zeker niet onthouden, maar helaas staan ze op mijn laptop die nu in mijn appartementje ligt. Het zal dus voor een dezer zijn dat die foto's online verschijnen.
Ik ga nu van het zonneke genieten. Hopelijk kunnen jullie dat ook zo af en toe eens.
Katrijn
Voor er weer een maand voorbij is zal ik nog maar eens iets van mij laten horen.
Het gewone leventje is hier eventjes doorbroken door bezoek uit België. Mijn ouders zijn mij komen bezoeken samen met mijn zus Hilde en mijn petekindje Nele.
Dat doet goed om zo nog eens wat tijd met hen door te brengen. Helaas is het bij "wat tijd" gebleven aangezien ik wel nog moest werken ook. Met hen is een hele valies vol lekkers toegekomen. Blijkbaar heeft de valies de terugreis niet goed overleefd, maar het belangrijkste is dat ze goed is toegekomen hier. Stel u voor dat al dat lekkers niet was toegekomen. Echte Côte d'Or chocolade (genoeg voor een heel leger, maar ongelooflijk lekker), palmkes, martini, siroop, kinnekessuiker, ballekes in tomatensaus, ... Behalve eten zat er ook nog wat bezigheidstherapie in die valies: boeken, cd's (ben mijn muziek ondertussen zowat beu gehoord), dvd's (das eens wat anders dan in-het-frans-gedubde films), ...
Ondertussen zijn ze weer naar huis vertrokken en gaat hier het leven weer zijn gewone gangetje. Al wordt het nu stilaan wel drukker en blijft de temperatuur hier maar stijgen. Lekker warm dus hier.
Er zijn ook heel wat foto's getrokken terwijl de familie hier was, waaronder ook foto's van mij in uniform en foto's van mijn fiatje. Ik wil ze jullie zeker niet onthouden, maar helaas staan ze op mijn laptop die nu in mijn appartementje ligt. Het zal dus voor een dezer zijn dat die foto's online verschijnen.
Ik ga nu van het zonneke genieten. Hopelijk kunnen jullie dat ook zo af en toe eens.
Katrijn
donderdag 12 juni 2008
Ik leef nog
Hellooow!
Schaamrood kleurt mijn wangen als ik merk dat het alweer een maand geleden is dat ik nog iets geschreven heb. En dat wordt alleen maar erger als ik merk hoeveel commentaar daar op komt.
Ik ben jullie nog niet vergeten hoor. Integendeel zelfs. Als ik heel eerlijk ben mis ik jullie zo af en toe wel. Onlangs een klein dipje gehad, maar dat heeft elk van ons hier al gehad.
Ondertussen heb ik mijn nieuwe auto al een tijdje. Ne Fiat Punto. Klein maar fijn. Vinnig bakske. En uiteraard ook heel belangrijk: schoon kleurke! Het is nen blauwe. Als ik er eens aan denk zal ik eens ne foto nemen, maar wel als hij pas gewassen is. Lang kunt ge nen auto hier ni proper houden op die zandberg hier.
Ondertussen hebben ze mij hier ook ingewijd in de tunesische keuken. Ik heb couscous leren maken en tunesische salade en iets wat ze tajine noemen (iets heel anders dan de tajine die ik kende) Nu is de vraag nog maar of ik er op mijn eentje ook in slaag om dit tot een goed einde te brengen. Couscous maak je ook ni zomaar efkes in de rapte. Ge moet er tijd voor nemen, maar dat doen ze voor alles hier.
Ondertussen heb ik ook al een paar matchen van de europacup gezien. Best wel leuk als je zo in een hotel gaat kijken. De match Holland-Italië heb ik spijtig genoeg op café gezien. Was wel leuk, maar ik had toch liever in een hotel gezeten met veel Italianen. Dan had ik eindelijk eens kunnen zien dat die ook stillekes kunnen zijn. Als er veel Italianen toekomen in een hotel houden we ons hart al vast, dan weten we dat we veel klachten gaan krijgen. Ik heb zelfs een hotel die een hele grote groep Italianen ging en die geen andere reservaties heeft aangenomen die periode. Ook al zijn er nog kamers beschikbaar. Gewoon omda ze weten dat ze toch alleen maar klachten krijgen van de andere klanten.
Ik ga jullie laten, dan kan ik ook nog een beetje gaan genieten van t schoon weer hier.
Groetjes Katrijn
Schaamrood kleurt mijn wangen als ik merk dat het alweer een maand geleden is dat ik nog iets geschreven heb. En dat wordt alleen maar erger als ik merk hoeveel commentaar daar op komt.
Ik ben jullie nog niet vergeten hoor. Integendeel zelfs. Als ik heel eerlijk ben mis ik jullie zo af en toe wel. Onlangs een klein dipje gehad, maar dat heeft elk van ons hier al gehad.
Ondertussen heb ik mijn nieuwe auto al een tijdje. Ne Fiat Punto. Klein maar fijn. Vinnig bakske. En uiteraard ook heel belangrijk: schoon kleurke! Het is nen blauwe. Als ik er eens aan denk zal ik eens ne foto nemen, maar wel als hij pas gewassen is. Lang kunt ge nen auto hier ni proper houden op die zandberg hier.
Ondertussen hebben ze mij hier ook ingewijd in de tunesische keuken. Ik heb couscous leren maken en tunesische salade en iets wat ze tajine noemen (iets heel anders dan de tajine die ik kende) Nu is de vraag nog maar of ik er op mijn eentje ook in slaag om dit tot een goed einde te brengen. Couscous maak je ook ni zomaar efkes in de rapte. Ge moet er tijd voor nemen, maar dat doen ze voor alles hier.
Ondertussen heb ik ook al een paar matchen van de europacup gezien. Best wel leuk als je zo in een hotel gaat kijken. De match Holland-Italië heb ik spijtig genoeg op café gezien. Was wel leuk, maar ik had toch liever in een hotel gezeten met veel Italianen. Dan had ik eindelijk eens kunnen zien dat die ook stillekes kunnen zijn. Als er veel Italianen toekomen in een hotel houden we ons hart al vast, dan weten we dat we veel klachten gaan krijgen. Ik heb zelfs een hotel die een hele grote groep Italianen ging en die geen andere reservaties heeft aangenomen die periode. Ook al zijn er nog kamers beschikbaar. Gewoon omda ze weten dat ze toch alleen maar klachten krijgen van de andere klanten.
Ik ga jullie laten, dan kan ik ook nog een beetje gaan genieten van t schoon weer hier.
Groetjes Katrijn
maandag 12 mei 2008
Genieten
Hey,
Hier ben ik nog eens. En zoals jullie zien leef ik nog. Ik weet da het lang geleden is, maar ik ga ni de moeite doen om daarvoor excuses te verzinnen.
Ik heb op tv gezien da half België aan de bbq zit. Blijkbaar is het daar een mooi samenspel van goed weer en verlengde weekends. Ik heb dan percies toch wa veel zon opgestuurd. Hier is het de laatste week namelijk ni zo geweldig geweest. Er zijn veel wolken en wind en het heeft zelfs een nacht gestormd.
Maar voor dat begonnen is hebben wij ook eens de toerist uitgehangen en hebben we de boottocht meegedaan. Leuk hoor. Met een piratenboot ga je dan naar het Flamingo-eiland. Er is een supergoeie animatie aan boord en op het eiland en 's middags krijgt ge veel en lekker eten. Alleen de roze flamingos hebben we ni gezien want die zijn al sinds begin februari weer weg. Die zitten hier alleen voor de winter, maar het verklaard wel de naam van het eiland. Het was toen ook redelijk bewolkt, maar toch is mijn collega Bjorge er in geslaagd om goed te verbranden. Hij had zich dan ook maar half ingesmeerd. Het was achteraf wel duidelijk waar hij wel gesmeerd had en waar niet.
Vorige vrijdag zijn we dan naar de Djerba Explore geweest. Daar is een krokodillepark met een 400-tal krokodillen. Over het algemeen weet je ni zeker of die beesten nog wel leven. Zo stil dat die kunnen zitten. Maar 3 keer per week krijgen ze eten en wij waren getuige! Dan ziet ge ze wel bewegen zenne. Ze kunnen verdomd snel uit de hoek komen. Verder is er daar ook nog een menzel te bezoeken (een typisch huis van hier) en een museum met het patrimonium (over tradities en volkskunsten dus) Daar heb ik dus geen tijd voor gehad omdat ik nog werk te doen had op kantoor. Maar ik zal daar nog wel eens de tijd voor vinden. Ik zit hier namelijk nog een tijdje. In de rapte heb ik dan ook nog een paar teenslippers gekocht in het naar buiten gaan. De mijne waren dringend aan vernieuwing toe. Ik heb mijn oude dan gewoon op het plein voor mijn deur gegooid samen met een zonnebril die toch te groot was. Het vuilnis gooi je daar trouwens ook gewoon in een ijzeren emmer en af en toe is er dan eens iemand die dat allemaal opstookt. Hier mag dat nog. En maar goed ook, want een vuilkar bestaat er hier ni. Ma die teenslippers en zonnebril heb ik daar bewust ni ingegooid, omdat die waarschijnlijk nog wel voor iemand van pas zouden kunnen komen. En blijkbaar heb ik daar goed aangedaan, want toen ik een kleine 2u later weer buiten kwam was alles al weg. Binnekort zie ik dus een of andere Tunesische met mijn slippers en/of zonnebril rondlopen :-)
Ondertussen is de kuisvrouw ook voor de eerste keer geweest. Afspraak is dat die 1 of 2 keer per maand binnenspringt voor ne grote kuis. Dan moet ik het tijdens de week gewoon wat bijhouden. Ideaal, want na het werk heb ik ni veel zin meer in huishoudelijke klusjes. En ie Tunesische vrouwen weten wat kuisen is zenne. Ik moest halverwege de dag even langs mij thuis en ik vond toen heel mijn inboedel buiten. Tegen da ik terug thuis kwam, was alles mooi gekuisd, lakens en kleren gewassen en gedroogd en gestreken en in mijn nieuwe kast gelegd, heel mijn appartement opgeruimd en gereorganiseerd, mijn afwas gedaan. T was een hele verrassing toen ik thuis kwam.
Ik ga er nu trouwens nog wat van genieten. Het voordeel van weinig thuis te zijn is da het dan lang proper en opgeruimd blijft. Als er ni te veel wind is tenminste, want dan waait het zand langs deuren en ramen binnen.
Groetjes Katrijn
Hier ben ik nog eens. En zoals jullie zien leef ik nog. Ik weet da het lang geleden is, maar ik ga ni de moeite doen om daarvoor excuses te verzinnen.
Ik heb op tv gezien da half België aan de bbq zit. Blijkbaar is het daar een mooi samenspel van goed weer en verlengde weekends. Ik heb dan percies toch wa veel zon opgestuurd. Hier is het de laatste week namelijk ni zo geweldig geweest. Er zijn veel wolken en wind en het heeft zelfs een nacht gestormd.
Maar voor dat begonnen is hebben wij ook eens de toerist uitgehangen en hebben we de boottocht meegedaan. Leuk hoor. Met een piratenboot ga je dan naar het Flamingo-eiland. Er is een supergoeie animatie aan boord en op het eiland en 's middags krijgt ge veel en lekker eten. Alleen de roze flamingos hebben we ni gezien want die zijn al sinds begin februari weer weg. Die zitten hier alleen voor de winter, maar het verklaard wel de naam van het eiland. Het was toen ook redelijk bewolkt, maar toch is mijn collega Bjorge er in geslaagd om goed te verbranden. Hij had zich dan ook maar half ingesmeerd. Het was achteraf wel duidelijk waar hij wel gesmeerd had en waar niet.
Vorige vrijdag zijn we dan naar de Djerba Explore geweest. Daar is een krokodillepark met een 400-tal krokodillen. Over het algemeen weet je ni zeker of die beesten nog wel leven. Zo stil dat die kunnen zitten. Maar 3 keer per week krijgen ze eten en wij waren getuige! Dan ziet ge ze wel bewegen zenne. Ze kunnen verdomd snel uit de hoek komen. Verder is er daar ook nog een menzel te bezoeken (een typisch huis van hier) en een museum met het patrimonium (over tradities en volkskunsten dus) Daar heb ik dus geen tijd voor gehad omdat ik nog werk te doen had op kantoor. Maar ik zal daar nog wel eens de tijd voor vinden. Ik zit hier namelijk nog een tijdje. In de rapte heb ik dan ook nog een paar teenslippers gekocht in het naar buiten gaan. De mijne waren dringend aan vernieuwing toe. Ik heb mijn oude dan gewoon op het plein voor mijn deur gegooid samen met een zonnebril die toch te groot was. Het vuilnis gooi je daar trouwens ook gewoon in een ijzeren emmer en af en toe is er dan eens iemand die dat allemaal opstookt. Hier mag dat nog. En maar goed ook, want een vuilkar bestaat er hier ni. Ma die teenslippers en zonnebril heb ik daar bewust ni ingegooid, omdat die waarschijnlijk nog wel voor iemand van pas zouden kunnen komen. En blijkbaar heb ik daar goed aangedaan, want toen ik een kleine 2u later weer buiten kwam was alles al weg. Binnekort zie ik dus een of andere Tunesische met mijn slippers en/of zonnebril rondlopen :-)
Ondertussen is de kuisvrouw ook voor de eerste keer geweest. Afspraak is dat die 1 of 2 keer per maand binnenspringt voor ne grote kuis. Dan moet ik het tijdens de week gewoon wat bijhouden. Ideaal, want na het werk heb ik ni veel zin meer in huishoudelijke klusjes. En ie Tunesische vrouwen weten wat kuisen is zenne. Ik moest halverwege de dag even langs mij thuis en ik vond toen heel mijn inboedel buiten. Tegen da ik terug thuis kwam, was alles mooi gekuisd, lakens en kleren gewassen en gedroogd en gestreken en in mijn nieuwe kast gelegd, heel mijn appartement opgeruimd en gereorganiseerd, mijn afwas gedaan. T was een hele verrassing toen ik thuis kwam.
Ik ga er nu trouwens nog wat van genieten. Het voordeel van weinig thuis te zijn is da het dan lang proper en opgeruimd blijft. Als er ni te veel wind is tenminste, want dan waait het zand langs deuren en ramen binnen.
Groetjes Katrijn
dinsdag 22 april 2008
Nieuw leesvoer
Hallo hallo,
Ik krijg zo af en toe eens te horen wat jullie daar allemaal uitspoken en ik ben blij te horen da jullie je ook zonder mij weten te amuseren ;-)
Kheb ook vernomen dat de zon die ik jullie gestuurd heb is toegekomen. Ik heb wel ni te veel gestuurd. Het is maar een proevertje om jullie tot hier te laten komen.
Ik krijg ook maar steeds vaker de vraag wat mijn adres hier is om iets op te sturen ofzo. Awel, dat kan je doen via de co-mail. Dat is minder duur dan dat je rechtstreeks iets naar hier zou versturen. Je moet dan enkel binnenlandse verzendkosten betalen en dan wordt het mee de vlieger opgeduwd en komt het zo tot hier. Als je graag wil weten naar welk adres je het in België moet sturen, stuur dan gewoon efkes een mailtje, dan laat ik het wel weten.
Ik amuseer me hier wel hoor, ik begin me hier thuis te voelen. In het begin was het wat aftasten, maar das nu voorbij. Sommige klanten zijn trouwens magnifiek. Bij sommigen zou ik zo een hele dag willen blijven zitten. Zo waren er van de week tijdens mijn infomeeting 5 zussen op leeftijd die zonder hun man op vakantie kwamen. Ik heb me een kriek gelachen met hen. En ik ben ervan overtuigd dat ze nog heel wat zullen aflachen deze vakantie. Moest ik kunnen, ik zou direct een week verlof pakken en de week met hun doorbrengen.
Anderzijds zijn er ook minder leuke dingen. Zo hebben we al drie mensen gehad die hun pas kwijt waren geraakt. En dat is niet om te lachen. Die mensen moeten dan een binnenlandse vlucht naar Tunis nemen om daar naar de ambassade te gaan. En dan moet je maar hopen dat er nog plaats is op een andere vlucht zodat die mensen zo snel mogelijk thuis geraken, maar dat is niet altijd het geval. Het is een kostelijke zaak als je je pas kwijtgeraakt. Maar we doen hier ons best om de mensen zo goed mogelijk te helpen. Het is ni altijd gemakkelijk, maar het lukt ons wel. En als ze je dan komen bedanken is da wel plezant.
Zo jullie hebben weer wat leesvoer, dan kan ik gaan eten, want ik moet straks nog naar de luchthaven.
Groetjes
Ik krijg zo af en toe eens te horen wat jullie daar allemaal uitspoken en ik ben blij te horen da jullie je ook zonder mij weten te amuseren ;-)
Kheb ook vernomen dat de zon die ik jullie gestuurd heb is toegekomen. Ik heb wel ni te veel gestuurd. Het is maar een proevertje om jullie tot hier te laten komen.
Ik krijg ook maar steeds vaker de vraag wat mijn adres hier is om iets op te sturen ofzo. Awel, dat kan je doen via de co-mail. Dat is minder duur dan dat je rechtstreeks iets naar hier zou versturen. Je moet dan enkel binnenlandse verzendkosten betalen en dan wordt het mee de vlieger opgeduwd en komt het zo tot hier. Als je graag wil weten naar welk adres je het in België moet sturen, stuur dan gewoon efkes een mailtje, dan laat ik het wel weten.
Ik amuseer me hier wel hoor, ik begin me hier thuis te voelen. In het begin was het wat aftasten, maar das nu voorbij. Sommige klanten zijn trouwens magnifiek. Bij sommigen zou ik zo een hele dag willen blijven zitten. Zo waren er van de week tijdens mijn infomeeting 5 zussen op leeftijd die zonder hun man op vakantie kwamen. Ik heb me een kriek gelachen met hen. En ik ben ervan overtuigd dat ze nog heel wat zullen aflachen deze vakantie. Moest ik kunnen, ik zou direct een week verlof pakken en de week met hun doorbrengen.
Anderzijds zijn er ook minder leuke dingen. Zo hebben we al drie mensen gehad die hun pas kwijt waren geraakt. En dat is niet om te lachen. Die mensen moeten dan een binnenlandse vlucht naar Tunis nemen om daar naar de ambassade te gaan. En dan moet je maar hopen dat er nog plaats is op een andere vlucht zodat die mensen zo snel mogelijk thuis geraken, maar dat is niet altijd het geval. Het is een kostelijke zaak als je je pas kwijtgeraakt. Maar we doen hier ons best om de mensen zo goed mogelijk te helpen. Het is ni altijd gemakkelijk, maar het lukt ons wel. En als ze je dan komen bedanken is da wel plezant.
Zo jullie hebben weer wat leesvoer, dan kan ik gaan eten, want ik moet straks nog naar de luchthaven.
Groetjes
woensdag 16 april 2008
Van ziekenhuizen enzo
Hallo allemaal,
Sommigen onder u zijn al op de hoogte, anderen verkeren nog in het ongewisse.
Na al die klanten die ik al gaan bezoeken ben in het ziekenhuis, ben ik het allemaal ook eens zelf gaan uittesten voor een dagje. Jaja, ik heb een dagje ziekenhuis meegemaakt als patiënt.
Zaterdag was er een nachtvlucht en moest ik een 40-tal toeristen gaan opwachten.
En dat heb ik heel flink gedaan. Maar daarna ...
Ik reed dus midden in de nacht terug langs een onverlichte baan. Op dat moment is er een hond die beslist de straat over te steken. En de grote dierenvriend in mij is bovengekomen en ik heb geremd en ben uitgeweken om het beestje toch maar ni te raken. Foute reactie zo blijkt. Ik ben dus beginnen slingeren over de weg en heb volledig de controle over mijn stuur verloren. Mijn auto heeft toen een halve draai gemaakt en is achterwaarts tot stilstand gekomen tegen een verlichtingspaal. Van de auto is niets goeds meer te maken, maar voor degenen die het ook moest interesseren hoe het met mij gaat: ik had enkel een sneetje in mijn hoofd. Dat hebben ze professioneel genaaid in de kliniek en dan ben ik nog een tijdje in observatie moeten blijven. Maar maandag was ik alweer aan het werk. Met geweldige hoofdpijn weliswaar. Ondertussen ben ik weer helemaal de oude, met een paar extra draadjes weliswaar, maar die verdwijnen binnenkort weer.
Wat de auto betreft: er was al een nieuwe besteld, want ik zou sowieso een nieuwe krijgen omdat dat peogeoke al niet al te betrouwbaar meer was. Dus tot deze aankomt, heb ik een vervangwagen gekregen. Gelukkig maar of ik kon alles te voet en met de taxi gaan doen.
Ongelooflijk hoe snel dat nieuws hier trouwens is rondgegaan. Totaal vreemde mensen kwamen mij ineens vragen hoe het met mij ging. En dat ik toch maar beter nog wat kon gaan rusten in plaats van te werken. Sympathiek, maar de toeristen blijven komen hoor, of je nu in de kliniek ligt of ni. Dus werken moet er gedaan worden!
Ondertussen blijven de feestjes hier ook maar doorgaan. Maar op da vlak kunnen ze hier nog veel leren van ons hoor. Zo was er onlangs nog een verjaardagsfeestje geweest, georganiseerd door Tunesiërs voor Erika, een collega. Geweldig sympathiek, maar we begonnen ons wel af te vragen of ze het wel goe gesnapt hadden dat ze al 25 werd. Het was percies een feestje voor een kind van 5: maskertjes, slingers, confetti, fruitsapjes met rietjes, spelen met balonnen, ... Jaja, ze weten wat feesten is hier :-D
Maar tis allemaal met de beste bedoelingen gedaan hoor. Want over gastvrijheid en vriendelijkheid valt hier ni te klagen.
Warme groetjes uit Djerba.
Sommigen onder u zijn al op de hoogte, anderen verkeren nog in het ongewisse.
Na al die klanten die ik al gaan bezoeken ben in het ziekenhuis, ben ik het allemaal ook eens zelf gaan uittesten voor een dagje. Jaja, ik heb een dagje ziekenhuis meegemaakt als patiënt.
Zaterdag was er een nachtvlucht en moest ik een 40-tal toeristen gaan opwachten.
En dat heb ik heel flink gedaan. Maar daarna ...
Ik reed dus midden in de nacht terug langs een onverlichte baan. Op dat moment is er een hond die beslist de straat over te steken. En de grote dierenvriend in mij is bovengekomen en ik heb geremd en ben uitgeweken om het beestje toch maar ni te raken. Foute reactie zo blijkt. Ik ben dus beginnen slingeren over de weg en heb volledig de controle over mijn stuur verloren. Mijn auto heeft toen een halve draai gemaakt en is achterwaarts tot stilstand gekomen tegen een verlichtingspaal. Van de auto is niets goeds meer te maken, maar voor degenen die het ook moest interesseren hoe het met mij gaat: ik had enkel een sneetje in mijn hoofd. Dat hebben ze professioneel genaaid in de kliniek en dan ben ik nog een tijdje in observatie moeten blijven. Maar maandag was ik alweer aan het werk. Met geweldige hoofdpijn weliswaar. Ondertussen ben ik weer helemaal de oude, met een paar extra draadjes weliswaar, maar die verdwijnen binnenkort weer.
Wat de auto betreft: er was al een nieuwe besteld, want ik zou sowieso een nieuwe krijgen omdat dat peogeoke al niet al te betrouwbaar meer was. Dus tot deze aankomt, heb ik een vervangwagen gekregen. Gelukkig maar of ik kon alles te voet en met de taxi gaan doen.
Ongelooflijk hoe snel dat nieuws hier trouwens is rondgegaan. Totaal vreemde mensen kwamen mij ineens vragen hoe het met mij ging. En dat ik toch maar beter nog wat kon gaan rusten in plaats van te werken. Sympathiek, maar de toeristen blijven komen hoor, of je nu in de kliniek ligt of ni. Dus werken moet er gedaan worden!
Ondertussen blijven de feestjes hier ook maar doorgaan. Maar op da vlak kunnen ze hier nog veel leren van ons hoor. Zo was er onlangs nog een verjaardagsfeestje geweest, georganiseerd door Tunesiërs voor Erika, een collega. Geweldig sympathiek, maar we begonnen ons wel af te vragen of ze het wel goe gesnapt hadden dat ze al 25 werd. Het was percies een feestje voor een kind van 5: maskertjes, slingers, confetti, fruitsapjes met rietjes, spelen met balonnen, ... Jaja, ze weten wat feesten is hier :-D
Maar tis allemaal met de beste bedoelingen gedaan hoor. Want over gastvrijheid en vriendelijkheid valt hier ni te klagen.
Warme groetjes uit Djerba.
zaterdag 5 april 2008
Fotos en trouwen
Aslema!
De aandachtigen onder ons hebben het al opgemerkt, hiernaast vind je een link naar de eerste fotos. Ze zijn getrokken de eerste week dat we hier waren. We hebben toen 2 excursies meegedaan: Matamata-Douz waarbij we lang op de bus gezeten hebben, maar het was zeker de moeite waard. Onderweg zie je prachtige landschappen en het toppunt is natuurlijk de woestijn zelf. En uiteraard de beste manier om even de woestijn in te trekken is op de rug van een dromedaris gekleed als een echte tunesiër. De andere excursie was de eiland-rondrit, want als host(ess) kan je maar beter iets weten van het eiland waar je op zit. Het eiland is niet groot, dus op een halve dag hadden we de trekpleisters van het eiland gezien. Het viel vooral op dat mensen hier veel rondhangen: languit op de grond, tegen de muur, ... als het maar comfortabel is. Ik heb beseft dat ik wat vaker met mijn fototoestel moet rondlopen. Je komt soms echt van die dingen tegen die mensen niet zouden geloven als ze het zelf ni zien.
Ondertussen zijn we hier ook al 2 keer naar een trouw geweest. Enkele dagen geleden is mijn collega Erika getrouwd met haar Taoufik. Het feest was niet zoals ze dat hier gewoonlijk doen op Djerba, want normaal duurt dat 5 dagen. Bij hen was het gewoon één dag. Het feest was in een restaurant, dat we tot nu toe nog niet kenden, maar het was er zo lekker dat we er waarschijnlijk nog wel eens zullen teruggaan. Het dansen was ook wel leuk. Eerst zat ik daar braaf op mijn stoelke, maar je kan toch ni weigeren als er daar zo een tunesisch vrouwke uit de familie zegt da ge mee moet doen he. En heel de tijd met uw poep schudden he! Mannen én vrouwen. Ook best vermoeiend. De week ervoor waren we ook op een trouw uitgenodigd, toen trouwde de broer van Taoufik. Dit was wel een feest van 5 dagen. Gelukkig waren we niet elke dag uitgenodigd, dat zou een beetje te veel van het goeie geweest zijn. We moeten hier nog werken ook. Wij zijn op de eerste dag geweest, omdat het toen ook de verjaardag van Taoufik was. Zijn tante had goed gekookt voor ons. Heel lekker, maar weer meer dan genoeg he. Het was er nog ni aan te zien dat we er van gegeten hadden. Er was een dj ingehuurd, maar die had op t laatste moment afgebeld. Effe stressen dus en een andere zoeken. Waarom ze al die moeite doen weet ik ni, want om de haverklap wordt die mens zijn geluid afgezet omdat ze zelf muziek gaan maken en zingen. Dit was het feest voor de man, dus mevrouw was niet aanwezig. Verder allemaal familie en de bruidegom ... jawel in zijn adidas-trainingsbroek. De echte trouwkleren zullen pas voor op de laatste dag zijn veronderstel ik.
Maar genoeg getrouwd, er moet hier nog gewerkt worden ook.
Eerst naar de wasserette mijn propere kleren gaan halen en dan naar de luchthaven. Voor velen zit de vakantie er weer op en voor anderen begint hun langverwachte vakantie vandaag.
Groetjes
De aandachtigen onder ons hebben het al opgemerkt, hiernaast vind je een link naar de eerste fotos. Ze zijn getrokken de eerste week dat we hier waren. We hebben toen 2 excursies meegedaan: Matamata-Douz waarbij we lang op de bus gezeten hebben, maar het was zeker de moeite waard. Onderweg zie je prachtige landschappen en het toppunt is natuurlijk de woestijn zelf. En uiteraard de beste manier om even de woestijn in te trekken is op de rug van een dromedaris gekleed als een echte tunesiër. De andere excursie was de eiland-rondrit, want als host(ess) kan je maar beter iets weten van het eiland waar je op zit. Het eiland is niet groot, dus op een halve dag hadden we de trekpleisters van het eiland gezien. Het viel vooral op dat mensen hier veel rondhangen: languit op de grond, tegen de muur, ... als het maar comfortabel is. Ik heb beseft dat ik wat vaker met mijn fototoestel moet rondlopen. Je komt soms echt van die dingen tegen die mensen niet zouden geloven als ze het zelf ni zien.
Ondertussen zijn we hier ook al 2 keer naar een trouw geweest. Enkele dagen geleden is mijn collega Erika getrouwd met haar Taoufik. Het feest was niet zoals ze dat hier gewoonlijk doen op Djerba, want normaal duurt dat 5 dagen. Bij hen was het gewoon één dag. Het feest was in een restaurant, dat we tot nu toe nog niet kenden, maar het was er zo lekker dat we er waarschijnlijk nog wel eens zullen teruggaan. Het dansen was ook wel leuk. Eerst zat ik daar braaf op mijn stoelke, maar je kan toch ni weigeren als er daar zo een tunesisch vrouwke uit de familie zegt da ge mee moet doen he. En heel de tijd met uw poep schudden he! Mannen én vrouwen. Ook best vermoeiend. De week ervoor waren we ook op een trouw uitgenodigd, toen trouwde de broer van Taoufik. Dit was wel een feest van 5 dagen. Gelukkig waren we niet elke dag uitgenodigd, dat zou een beetje te veel van het goeie geweest zijn. We moeten hier nog werken ook. Wij zijn op de eerste dag geweest, omdat het toen ook de verjaardag van Taoufik was. Zijn tante had goed gekookt voor ons. Heel lekker, maar weer meer dan genoeg he. Het was er nog ni aan te zien dat we er van gegeten hadden. Er was een dj ingehuurd, maar die had op t laatste moment afgebeld. Effe stressen dus en een andere zoeken. Waarom ze al die moeite doen weet ik ni, want om de haverklap wordt die mens zijn geluid afgezet omdat ze zelf muziek gaan maken en zingen. Dit was het feest voor de man, dus mevrouw was niet aanwezig. Verder allemaal familie en de bruidegom ... jawel in zijn adidas-trainingsbroek. De echte trouwkleren zullen pas voor op de laatste dag zijn veronderstel ik.
Maar genoeg getrouwd, er moet hier nog gewerkt worden ook.
Eerst naar de wasserette mijn propere kleren gaan halen en dan naar de luchthaven. Voor velen zit de vakantie er weer op en voor anderen begint hun langverwachte vakantie vandaag.
Groetjes
zaterdag 29 maart 2008
Djerba culinair
Pffff, ik had hier net een heel bericht getypt en ik heb weer iets verkeerd gedaan denk ik, want er staat niks nieuw op mijn blog. Opnieuw dan maar zeker.
Ik hoor hier de hele tijd dat jullie zo'n slecht weer hebben en dat jullie zelfs een witte pasen gehad hebben. Als het kan troosten: hier kan het weer ook beter hoor. Het heeft hier deze week serieus gewaaid. Onze boottocht is al 3 dagen op rij geannuleerd door teveel wind. En het zijn geen vissersbootjes hoor, maar vrij grote piratenboten. Van klanten die naar de woestijn op excursie zijn geweest, heb ik gehoord dat ze in een zandstorm zaten. En op mijn appartement waait de wind - en het zand dus ook - zo binnen langs deuren en vensters. Ge moet de gordijnen eens zien gaan. Echt gezellig :-)
Kheb mij dus deze week ni in t zonneke gezet om een beetje kleur te krijgen. Ni da ik daar zoveel tijd voor heb hoor. Werken, werken, werken. Maar het is wel plezant hoor. En blijkbaar doe ik het goed ook. Ondertussen zijn er al 2 hoteldirecteurs tegen mijn chief gaan zeggen hoe content ze van mij zijn: ik ga heel professioneel te werk, altijd heel vriendelijk en (voor de meesten is dit moeilijk te gloven) ik kan heel kalm blijven. Maar genoeg gestoeft.
We hebben niet altijd tijd om te eten en al helemaal niet om eten te maken. Dus 's avonds gaan we meestal ergens samen eten en als ik overdag tijd heb eet ik iets in één van mijn hotels. Ik hoop maar dat mijn dieet ni voor niks geweest is. Mijn kleren passen nog wel allemaal. Maar zoals mijn papa gisteren zei: zo'n djelaba en een burka passen altijd he. Het eten is hier dan ook zo lekker he. Een greep uit de menukaart:
Ojja: een voorgerecht met ei (gepocheerd denk ik) in tomatensaus. Het eigeel moet nog lopend zijn. Onze favoriet is ojja merguez.
Harissa: ziet er een beetje uit als tomatenpuree, maar is gemaakt van rode pepers. Voor het eten krijg je meestal een bord harissa met brood. Tunesiërs eten het met de lepel. Wij zijn nog aan het oefenen daarvoor.
Tabouna: iets als een pitta. Een rond broodje gevuld met groentjes, tonijn of kip of kaas of ... , wat mayonaise en uiteraard een flinke schep harissa. Wordt met frietjes geserveerd. Heel lekker, maar de frietjes laten meestal te wensen over.
Tajine: zoiets als de spaanse tortilla. Omelet met vanalles onder.
Brique: groentjes, ei en naar keuze tonijn, garnalen of kip in een soort dun deeg. dat wordt dan gefrituurd, maar niet te lang want het eigeel moet nog lopend zijn. Met een beetje citroen erover smaakt het super goed.
Uiteraard is er ook nog de couscous die je niet mag overslaan.
Vis staat ook op elke menukaart, maar is heel duur. Daarom staat op de menukaart de prijs per 100 gram vis, maar daar kan je je holle tand ni mee vullen he.
Er is natuurlijk nog veel meer lekkers te eten hier, maar dat moeten jullie zelf maar komen proeven. Want ik werk hier wel hard en ik amuseer me wel, maar ik moet toegeven dat ik jullie allemaal toch wel een heel klein beetje mis.
En met deze mooie woorden sluit ik af.
Meer nieuws volgende keer.
Een dikke boussa (= tunesische kus)
Ik hoor hier de hele tijd dat jullie zo'n slecht weer hebben en dat jullie zelfs een witte pasen gehad hebben. Als het kan troosten: hier kan het weer ook beter hoor. Het heeft hier deze week serieus gewaaid. Onze boottocht is al 3 dagen op rij geannuleerd door teveel wind. En het zijn geen vissersbootjes hoor, maar vrij grote piratenboten. Van klanten die naar de woestijn op excursie zijn geweest, heb ik gehoord dat ze in een zandstorm zaten. En op mijn appartement waait de wind - en het zand dus ook - zo binnen langs deuren en vensters. Ge moet de gordijnen eens zien gaan. Echt gezellig :-)
Kheb mij dus deze week ni in t zonneke gezet om een beetje kleur te krijgen. Ni da ik daar zoveel tijd voor heb hoor. Werken, werken, werken. Maar het is wel plezant hoor. En blijkbaar doe ik het goed ook. Ondertussen zijn er al 2 hoteldirecteurs tegen mijn chief gaan zeggen hoe content ze van mij zijn: ik ga heel professioneel te werk, altijd heel vriendelijk en (voor de meesten is dit moeilijk te gloven) ik kan heel kalm blijven. Maar genoeg gestoeft.
We hebben niet altijd tijd om te eten en al helemaal niet om eten te maken. Dus 's avonds gaan we meestal ergens samen eten en als ik overdag tijd heb eet ik iets in één van mijn hotels. Ik hoop maar dat mijn dieet ni voor niks geweest is. Mijn kleren passen nog wel allemaal. Maar zoals mijn papa gisteren zei: zo'n djelaba en een burka passen altijd he. Het eten is hier dan ook zo lekker he. Een greep uit de menukaart:
Ojja: een voorgerecht met ei (gepocheerd denk ik) in tomatensaus. Het eigeel moet nog lopend zijn. Onze favoriet is ojja merguez.
Harissa: ziet er een beetje uit als tomatenpuree, maar is gemaakt van rode pepers. Voor het eten krijg je meestal een bord harissa met brood. Tunesiërs eten het met de lepel. Wij zijn nog aan het oefenen daarvoor.
Tabouna: iets als een pitta. Een rond broodje gevuld met groentjes, tonijn of kip of kaas of ... , wat mayonaise en uiteraard een flinke schep harissa. Wordt met frietjes geserveerd. Heel lekker, maar de frietjes laten meestal te wensen over.
Tajine: zoiets als de spaanse tortilla. Omelet met vanalles onder.
Brique: groentjes, ei en naar keuze tonijn, garnalen of kip in een soort dun deeg. dat wordt dan gefrituurd, maar niet te lang want het eigeel moet nog lopend zijn. Met een beetje citroen erover smaakt het super goed.
Uiteraard is er ook nog de couscous die je niet mag overslaan.
Vis staat ook op elke menukaart, maar is heel duur. Daarom staat op de menukaart de prijs per 100 gram vis, maar daar kan je je holle tand ni mee vullen he.
Er is natuurlijk nog veel meer lekkers te eten hier, maar dat moeten jullie zelf maar komen proeven. Want ik werk hier wel hard en ik amuseer me wel, maar ik moet toegeven dat ik jullie allemaal toch wel een heel klein beetje mis.
En met deze mooie woorden sluit ik af.
Meer nieuws volgende keer.
Een dikke boussa (= tunesische kus)
zaterdag 15 maart 2008
Eerste nieuws uit Djerba
Hoi habibis!
Ik heb op tv gezien dat het er bij jullie nogal winderig aantoe gegaan is de laatste dagen.
Ik kan dat hier volgen hoor, want ik heb sateliet-tv op mijn appartement.
De eerste week heb ik samengewoond met Evelien. Zij heeft hier de winter door gebracht en vertrekt vanavond. Ik ben content met mijn appartementje, alleen douchen is nogal vervelend. Het ene moment is het water gloeiend heet en dan ineens ijskoud. Het is dus een kwestie van het juiste moment te vinden om onder het water te gaan staan. Zondag gaat de huisbaas het nog helemaal schilderen en dan kan ik me eindelijk volledig installeren. Ik zal content zijn, want ik leef nu al een week uit mijn valies.
Voor de rest heb ik t hier al vrij druk gehad. Vandaag moest ik om 5u op de luchthaven zijn, dus da betekent om 4u opstaan. En fris op de luchthaven verschijnen ... maar het is me gelukt. Ik heb deze week vooral met Erika meegelopen om te zien hoe alles in zijn werk gaat, waar de hotels zich bevinden, ... Ik heb zelf ook al een paar infomeetings gegeven onder het wakende oog van Erika. Maar morgen starten we voor echt he. Dan is het aan mij.
Ik heb hier op die week al wel wat gezien hoor. Ik ben al op ziekenhuisbezoek geweest. Een vrouw uit één van mijn hotels had een beetje te veel zon gezien en is in zeer verwarde toestand naar het ziekenhuis gebracht. Verder was er een heel pittig madammeke van 84 dat tijdens Erika haar infomoment haar lijstje afging van zaken die waren misgelopen tijdens haar reis naar hier. Uiteindelijk was ze wel heel content hoor, maar ze vond het haar taak om ons op de hoogte te houden. En als ze klaar was vroeg ze of we nog vragen hadden voor haar. Moet je weten dat dat moment bedoeld is om de mensen wat uitleg te geven over hun bestemming en het hotel enzo. Hier was het dus omgekeerd, zij heeft ons vanalles verteld en als er iets was mochten we het haar gerust vragen hahaha. En het hoogtepunt deze week: we hebben Toni Corsari ontmoet. Ik wist niet hoe de mens er uitzag, maar we zingen al wel de hele week "zij had een mini mini mini minirokje aan"
Sinds vandaag heb ik ook een auto. Een peugeot die eigelijk half uiteen hangt, maar hij is 2 weken geleden wel nog door de keuring geraakt. Maar binnenkort krijg ik een nieuwe auto. We hebben toestemming gekregen om een nieuwe auto te kopen. Dus nu moeten we eerst offertes aanvragen, maar zo lang zou het allemaal niet duren.
We (de 3 nieuwkes) hebben al 2 excursies gedaan. Ik heb dus al wel foto's, maar toen ik die net op de blog wilde zetten viel mijn laptop uit en ik heb natuurlijk mijn oplader niet bij. Foto's volgen dus nog.
Bedankt ook allemaal voor jullie reacties op mijn blog. Fijn om te vernemen wat er THUIS allemaal gebeurt. Ik zit hier wel goed, maar ik mis jullie toch wel hoor. Ik wil mij ook al excuseren als ik niet direct reageer op mails die jullie mij sturen. Ik probeer regelmatig eens op internet te komen en dan lees ik meestal al wel mijn mails, maar ik heb niet altijd de tijd om direct te antwoorden. Maar nu we extra aansluitingen voor internet hebben op kantoor zal dat wat beter gaan.
Dan ga ik jullie nu laten en dan kan ik eens naar de supermarkt. En straks nog naar de luchthaven en dan zit de dag er weer op.
Dikke kuffel
Ik heb op tv gezien dat het er bij jullie nogal winderig aantoe gegaan is de laatste dagen.
Ik kan dat hier volgen hoor, want ik heb sateliet-tv op mijn appartement.
De eerste week heb ik samengewoond met Evelien. Zij heeft hier de winter door gebracht en vertrekt vanavond. Ik ben content met mijn appartementje, alleen douchen is nogal vervelend. Het ene moment is het water gloeiend heet en dan ineens ijskoud. Het is dus een kwestie van het juiste moment te vinden om onder het water te gaan staan. Zondag gaat de huisbaas het nog helemaal schilderen en dan kan ik me eindelijk volledig installeren. Ik zal content zijn, want ik leef nu al een week uit mijn valies.
Voor de rest heb ik t hier al vrij druk gehad. Vandaag moest ik om 5u op de luchthaven zijn, dus da betekent om 4u opstaan. En fris op de luchthaven verschijnen ... maar het is me gelukt. Ik heb deze week vooral met Erika meegelopen om te zien hoe alles in zijn werk gaat, waar de hotels zich bevinden, ... Ik heb zelf ook al een paar infomeetings gegeven onder het wakende oog van Erika. Maar morgen starten we voor echt he. Dan is het aan mij.
Ik heb hier op die week al wel wat gezien hoor. Ik ben al op ziekenhuisbezoek geweest. Een vrouw uit één van mijn hotels had een beetje te veel zon gezien en is in zeer verwarde toestand naar het ziekenhuis gebracht. Verder was er een heel pittig madammeke van 84 dat tijdens Erika haar infomoment haar lijstje afging van zaken die waren misgelopen tijdens haar reis naar hier. Uiteindelijk was ze wel heel content hoor, maar ze vond het haar taak om ons op de hoogte te houden. En als ze klaar was vroeg ze of we nog vragen hadden voor haar. Moet je weten dat dat moment bedoeld is om de mensen wat uitleg te geven over hun bestemming en het hotel enzo. Hier was het dus omgekeerd, zij heeft ons vanalles verteld en als er iets was mochten we het haar gerust vragen hahaha. En het hoogtepunt deze week: we hebben Toni Corsari ontmoet. Ik wist niet hoe de mens er uitzag, maar we zingen al wel de hele week "zij had een mini mini mini minirokje aan"
Sinds vandaag heb ik ook een auto. Een peugeot die eigelijk half uiteen hangt, maar hij is 2 weken geleden wel nog door de keuring geraakt. Maar binnenkort krijg ik een nieuwe auto. We hebben toestemming gekregen om een nieuwe auto te kopen. Dus nu moeten we eerst offertes aanvragen, maar zo lang zou het allemaal niet duren.
We (de 3 nieuwkes) hebben al 2 excursies gedaan. Ik heb dus al wel foto's, maar toen ik die net op de blog wilde zetten viel mijn laptop uit en ik heb natuurlijk mijn oplader niet bij. Foto's volgen dus nog.
Bedankt ook allemaal voor jullie reacties op mijn blog. Fijn om te vernemen wat er THUIS allemaal gebeurt. Ik zit hier wel goed, maar ik mis jullie toch wel hoor. Ik wil mij ook al excuseren als ik niet direct reageer op mails die jullie mij sturen. Ik probeer regelmatig eens op internet te komen en dan lees ik meestal al wel mijn mails, maar ik heb niet altijd de tijd om direct te antwoorden. Maar nu we extra aansluitingen voor internet hebben op kantoor zal dat wat beter gaan.
Dan ga ik jullie nu laten en dan kan ik eens naar de supermarkt. En straks nog naar de luchthaven en dan zit de dag er weer op.
Dikke kuffel
maandag 3 maart 2008
En we zijn vertrokken
't Is te zeggen, vertrokken met de blog.
Zaterdag 8 maart vertrek ik zelf pas.
Voor degenen die nog niet helemaal mee zijn:
Dan vertrek ik dus voor de eerste als Jetair-hostess en wel naar Djerba.
Er is al heel wat aan voorafgegaan, maar nu begint het te korten.
De eerste voorbereidingen zijn getroffen: mijn uniformkes steken al in de valies, mijn favoriete muziek staat op mijn laptop, ik ben volop aan het wassen en strijken, ik heb een goeie opleiding gehad, de blog is nu opgestart...
Ge ziet: er is al heel wat gebeurd, maar de mensen die mij een beetje beter kennen weten dat ik nog heel wat te doen zal hebben op t laatste moment. Ik kan natuurlijk eens proberen om het deze keer eens anders te doen.
Ik hou jullie verder op de hoogte via deze blog. Eens ik ter plaatse ben zullen er ook snel foto's te zien zijn. Twijfel niet om een reactie te geven of om mij een mailke te sturen. Ik zal blij zijn om ook eens iets van hier te horen
Groetjes Katrijn
Zaterdag 8 maart vertrek ik zelf pas.
Voor degenen die nog niet helemaal mee zijn:
Dan vertrek ik dus voor de eerste als Jetair-hostess en wel naar Djerba.
Er is al heel wat aan voorafgegaan, maar nu begint het te korten.
De eerste voorbereidingen zijn getroffen: mijn uniformkes steken al in de valies, mijn favoriete muziek staat op mijn laptop, ik ben volop aan het wassen en strijken, ik heb een goeie opleiding gehad, de blog is nu opgestart...
Ge ziet: er is al heel wat gebeurd, maar de mensen die mij een beetje beter kennen weten dat ik nog heel wat te doen zal hebben op t laatste moment. Ik kan natuurlijk eens proberen om het deze keer eens anders te doen.
Ik hou jullie verder op de hoogte via deze blog. Eens ik ter plaatse ben zullen er ook snel foto's te zien zijn. Twijfel niet om een reactie te geven of om mij een mailke te sturen. Ik zal blij zijn om ook eens iets van hier te horen
Groetjes Katrijn
Abonneren op:
Posts (Atom)
